Taro noemt ICO een revolutionair gaming -meesterwerk

Yoko Taro, de visionair achter Nier: Automata en Drakengard , hebben onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, bereikte ICO snel cultstatus, gevierd om zijn minimalistische esthetische en woordeloze verhalen.

Taro benadrukte de revolutionaire kernmechaniek van het spel - Yorda geleid door haar hand vast te houden - als een radicale afwijking van gevestigde gameplay -conventies. Hij merkte op: "Als ICO je in plaats daarvan een koffer had gedragen, zou het in plaats daarvan ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze eenvoudige handeling van het leiden van een ander personage, benadrukte hij, was baanbrekend en daagde het heersende begrip van interactiviteit in games uit.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele resonantie en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro betoogde dat ICO bewees dat kunst en verhaal een integraal onderdeel konden zijn voor de ervaring en hun rol als louter aanvullende elementen overstijgen.

Taro noemde ICO 'Epoch Making', gecrediteerd met het fundamenteel wijzigen van de loop van de spelontwikkeling. Hij prees zijn vermogen om een ​​diepe betekenis over te brengen door subtiele interacties en atmosferische wereldbouw.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Toby Fox's Undertale en PlayDead's Limbo . Deze spellen, beweerden hij, breidden op dezelfde manier het expressieve potentieel van interactieve media uit, wat het vermogen van videogames aantoont om diep emotionele en intellectueel stimulerende ervaringen te leveren.

De waardering van Yoko Taro voor deze games biedt waardevol inzicht in de creatieve bron van zijn eigen werken, en onderstreept de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en veelzijdige kunstvorm.