Taro, ICO'ya devrim niteliğinde bir oyun başyapıtı diyor

Nier: Automata ve Drakengard'ın arkasındaki vizyoner Yoko Taro, son zamanlarda ICO'nun video oyunları üzerindeki derin etkisini sanatsal bir ortam olarak tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2 için yayınlanan ICO , minimalist estetik ve sözsüz hikaye anlatımı için kutlanan Cult Station'a hızlı bir şekilde ulaştı.

Taro, oyunun devrimci çekirdek tamircisini - Yorda'yı elini tutarak koruyarak - yerleşik oyun kurallarından radikal bir ayrılış olarak vurguladı. " ICO size bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşımakla görevli olsaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu olurdu." Başka bir karakterin liderlik etmesinin bu basit eylemi, çığır açan, oyunlardaki etkileşimin hakim anlayışına meydan okuyordu.

O zaman, başarılı oyun tasarımı genellikle basit görsellerle bile ilgi çekici oyuna öncelik verdi. Ancak ICO , tamamen mekanik inovasyon üzerinde duygusal rezonans ve tematik derinliğe öncelik verdi. Taro, ICO'nun sanatın ve anlatıların deneyimin ayrılmaz bir parçası olabileceğini ve rollerini sadece ek unsurlar olarak aştığını savundu.

ICO'ya "Çağ Yapma" olarak adlandırılan Taro, oyun gelişiminin seyrini temelden değiştirerek kredilendirdi. İnce etkileşimler ve atmosferik dünya inşası yoluyla derin anlam aktarma yeteneğini övdü.

ICO'nun ötesinde, Taro diğer iki etkili başlığa atıfta bulundu: Toby Fox'un Undertale ve Playdead's Limbo . Bu oyunlar, benzer şekilde interaktif medyanın etkileyici potansiyelini genişlettiğini ve video oyunlarının derinden duygusal ve entelektüel olarak uyarıcı deneyimler sunma kapasitesini gösterdiğini iddia etti.

Yoko Taro'nun bu oyunlar için takdiri, kendi eserlerinin yaratıcı kuyuları hakkında değerli bilgiler sunar ve video oyunlarının devam eden evrimini güçlü ve çok yönlü bir sanat formu olarak vurgular.