Walka z Doomem z nowoczesnym metalem

Trwałe połączenie Dooma z muzyką metalową jest niezaprzeczalna. Ikoniczne obrazy z serii o ogniu, czaszkach i demonicznych bytach odzwierciedla estetykę zespołów takich jak Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja ewoluowała obok rozgrywki, przy czym każda iteracja zagłady odzwierciedla metalowe podgatunki swojej epoki. Od thrash metalu oryginału po metalcore of Doom Eternal, ścieżka dźwiękowa konsekwentnie wzmacniała doświadczenie.

Ścieżka dźwiękowa Dooma z 1993 roku, pod wpływem zespołów takich jak Pantera i Alice w łańcuchach, ustanowiła jazdę, thrash sosed dźwięk przypominający Metallikę i wąglika. Praca kompozytora Bobby Prince'a doskonale uzupełniła szybką, trzewną akcję gry.

Doom: The Dark Ages - Gamepalay zrzut ekranu

6 zdjęć

Doom 3 (2004), odejście do horroru przetrwania, przyjął bardziej atmosferyczny, inspirowany narzędziami pejzaż dźwiękowy, złożony przez Chrisa Vrenny i Clinta Walsha. Podczas znacznej zmiany pokazało chęć serii do eksperymentowania.

Ponowne uruchomienie w 2016 r. Odświeżało franczyzę, powracając do szalonego tempa oryginału z przełomowym wynikiem Micka Gordona. Intensywność dźwiękową idealnie odzwierciedlała brutalną walkę gry, osiągając kultowy status. Doom Eternal (2020), jednocześnie zawierając pracę Gordona, pochylił się dalej w metalcore, odzwierciedlając trendy tamtych czasów i obejmując elementy zespołów, dla których produkował jednocześnie, takie jak przyniesienie mi horyzontu i architektów.

Doom 2016 pozostaje osobistym faworytem, ​​a jego surowa energia przewyższa bardziej dopracowany dźwięk wieczny. Jednak eksperymenty Eternal są godne pochwały.

Doom: The Dark Eges przedstawia fascynującą ewolucję. Wczesne spojrzenie sugerują ścieżkę dźwiękową, która łączy przeszłe i obecne wpływy metalu, odzwierciedlając unikalną mieszankę klasycznej walki z Doom z nową mechaniką. Kompozycja końcowa Move czerpią inspirację zarówno z oryginalnego wpływu Thrash, jak i nowoczesnych zespołów, takich jak Knocked Loose, tworząc ścieżkę dźwiękową tak dynamiczną jak rozgrywka.

Wolniej, bardziej celowa walka w ciemnych wiekach, zawierająca tarczę i spotkania na dużą skalę, wymaga ścieżki dźwiękowej, która może przesuwać się między miażdżącą ciężką a lżejszą, bardziej zwinnymi momentami. Takie podejście odzwierciedla ciągłą ewolucję serii, odzwierciedlając eksperymenty w nowoczesnym metalu. Włączenie mechów i mitologicznych stworzeń w grze rozszerza zakres franczyzy, równolegle gatunku natury współczesnego metalu.

Synergia między rozgrywką Dooma a jej ścieżką dźwiękową jest cechą definiującą. Dark Ages obiecuje zapewnić ekscytujące wrażenia, a jego ścieżka dźwiękowa jest kolejnym niezapomnianym metalowym arcydziełem.