Doom's gevechtsstieken met modern metaal

De blijvende verbinding van Doom met metalmuziek valt niet te ontkennen. De iconische afbeeldingen van vuur, schedels en demonische entiteiten van de serie weerspiegelen de esthetiek van bands zoals Iron Maiden. Deze symbiotische relatie is geëvolueerd naast de gameplay, waarbij elke doom iteratie de metalen subgenres van zijn tijdperk weerspiegelt. Van het thrash -metaal van het origineel tot de metalcore van Doom Eternal, de soundtrack heeft de ervaring consequent versterkt.

De soundtrack van de Doom uit 1993, beïnvloed door banden als Pantera en Alice in Chains, vestigde een rijdende, thrash-doordrenkt geluid dat doet denken aan Metallica en Anthrax. Het werk van componist Bobby Prince vormde perfect een aanvulling op de snelle, viscerale actie van de game.

DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots

6 afbeeldingen

Doom 3 (2004), een vertrek naar overlevingshorror, nam een ​​meer sfeervolle, op gereedschap geïnspireerde soundscape aan, gecomponeerd door Chris Vrenna en Clint Walsh. Hoewel het een belangrijke verschuiving is, toonde het de bereidheid van de serie om te experimenteren.

De reboot 2016 revitaliseerde de franchise en keerde terug naar het hectische tempo van het origineel met de baanbrekende door Djent beïnvloede score van Mick Gordon. De intensiteit van de soundtrack weerspiegelde perfect de brutale gevecht van de game en bereikte iconische status. Doom Eternal (2020), terwijl hij ook het werk van Gordon vertoonde, boog zich verder in metalcore, weerspiegelde de trends van die tijd en het opnemen van elementen van banden waarvoor hij tegelijkertijd produceerde, zoals brengen mij de horizon en architecten.

Doom 2016 blijft een persoonlijke favoriet, de ruwe energie overtreft het meer gepolijste geluid van eeuwig. Het experiment van Eternal is echter lovenswaardig.

DOOM: The Dark Ages presenteert een fascinerende evolutie. Vroege glimpen suggereren een soundtrack die de invloeden van het verleden en het huidige metal combineert, waarbij de unieke mix van klassieke Doom Combat met nieuwe mechanica wordt weerspiegeld. De compositie van Finishing Move haalt inspiratie uit zowel de thrash -invloeden van de originele Doom als moderne bands zoals geslagen los, waardoor een soundtrack zo dynamisch is als de gameplay.

De langzamere, meer opzettelijke gevechten van de donkere eeuwen, met een schild en grootschalige ontmoetingen, vereist een soundtrack die kan verschuiven tussen verpletterende zwaarte en lichtere, meer wendbare momenten. Deze benadering weerspiegelt de voortdurende evolutie van de serie en weerspiegelt de experimenten binnen modern metaal. De opname van Mechs en Mythological Creatures van de game breidt de reikwijdte van de franchise uit, parallel met het genre-buigende karakter van hedendaags metaal.

De synergie tussen de gameplay van Doom en de soundtrack blijft een bepalende functie. De Dark Ages belooft een spannende ervaring te leveren, en de soundtrack wordt een ander memorabel metal -meesterwerk.