Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden de games steeds groter en beter. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, daarna de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom, en met Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten uitstekend was, Capcom bleef de lat hoger leggen. Dat is het voor Marvel vs. Capcom Fighter Collection: Arcade Classic, maar het is niet het einde van de serie. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling beat 'em up-actiespel The Punisher als extra bonus. Een geweldige set spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighter Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en extra inhoud. Helaas bevat dit slechts één opslagstatus in de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar het toevoegen van een beat 'em up-actiespel aan de mix maakt het nog erger, omdat je waarschijnlijk je voortgang in het vechtspel zelfstandig wilt opslaan. Oké. Al het andere is hier zoals u wenst. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versies van Tag Team-games zijn zo verschillend dat het leuk zou zijn om ze hier op te nemen, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel interessante extra's heeft om er een thuis voor singleplayer-spelers van te maken keuze. Ik zou het niet erg vinden als Capcom er ook twee van zijn Super NES Marvel-games aan zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classic Edition, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagstatus is die tussen games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition is een andere must-have-collectie van Capcom, en doet het goed op Switch.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik sceptisch was over deze game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een schaars geklede jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet het hier uitstekend, dus ook hier doet het het uitstekend. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt goed en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om de moeilijke vraag aan te pakken om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkte wereld. Dit voelt nog steeds als een groot stuk, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die weinig overlap hebben, en ik weet niet zeker of dat beter is dan iets volledig origineels te doen.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat de beste games in het genre niets zijn om je zorgen over te maken, maar als je op zoek bent naar een game in de stijl van Metroidvania die je een paar dagen in het weekend kunt spelen, dan zul je Yars Rising zeker niet slecht vinden. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan valt alles vanzelf op zijn plaats.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat mij opviel was het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus alles klopt. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het lijkt niet helemaal op 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te schakelen naar Chucky om te genieten van de ervaring dat hij vol gezondheid was. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. Dat deden ze. Ze hebben het echt gedaan! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. De niveaus zijn enigszins niet-lineair en zeer verticaal! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nooit is aangepast. Niet slecht, niet slecht. Zelfs de baasgevechten zijn leuk. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bit-versie op NES-niveau. Hoe dan ook, het speelt goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een hoogwaardige platformgame in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, maar heeft ook een paar extra elementen en features die voorkomen dat hij te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed gebruikt, hoewel ik wou dat deze voor de tussenfilmpjes was gebruikt. Natuurlijk, het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5